دست
استخوان‌بندی مچ و دست شامل استخوان های مچ، کف دست و انگشتان است.
استخوان های مچ شامل هشت عدده که به دو ردیف چهارتایی تقسیم میشن.
ردیف استخوان هایی که با استخوان های زندزیرین و زبرین مفصل میشوند، ناوی-هلالی-هرمی و نخودی نام دارن و ردیف استخوان هایی که با کف دست مفصل میشوند، ذوزنقه، شبه ذوزنقه، بزرگ و چنگگی نام دارن.
استخوان ناوی یا اسکفوئید مهم ترین استخوان مچ ست که باعث ثبات و کنترل حرکت استخوان های دیگه میشه.
شکستگی این استخوان بیشتر در کودکان و نوجوانان رایجه ،بطوری که استخوان به دوقطعه مساوی تقسیم میشه.
در ترک خوردگی ها که استخوان در محل شکستگی جابه جا نشده، ثابت سازی استخوان با گچ به مدت ۲-۳ ماه کفایت می کنه ولی در صورتی که استخوان جابه جا شده باشه جراحی ضرورت پیدا می کنه.
شکستگی سایر استخوان های مچ دست ناشایعه و درمان های اون هام مشابه استخوان اسکفوئیده.
استخوان های کف دست پنج تاست و از خارج به داخل به نام های متاکارپ اول که مربوط به شست ست الی متاکارپ پنج که مربوط به انگشت کوچک ست نام گذاری میشه.
در شکستگی قاعده اولین متاکارپ،شست در حالت نیمه خم قرار داره و قادر به حرکت نیس.
شکستگی های شدید رو با پین گذاری و پیچ میشه ثابت کرد.
شکستگس استخوان های کف درست در هر سنی ممکن رخ بده که درمانش ثابت سازی کف دست با گچ به مدت سه هفته و در موارد وخیم تر، ثابت سازی با پیچ و پلاک ظریف و یا پین گذاری صورت میگیره.
هر انگشت دارای سه بند و انگشت شست دارای دو بند می باشد و بند میانی نداره.
بندهای فوقانی با استخوان های مچ دست و آخرین بندمجاور ناخن را بند ناخنی میگن.
شکستگی انگشت می تونه به خاطر یک ضربه مستقیم مثل ضربه توپ در ورزش یا افتادن یا گیر کردن انگشت در بین دو جسم سخت رخ بده.
انگشت، زمانی که به آن نیروی زیادی در خلاف جهت حرکتش وارد بشه می شکنه . وابسته به نوع و شدت شکستگی، فرآیند درمان می تونه بسیار متنوع باشه.
