پـــا
هفت استخوان مچ پارا می سازند: استخوان قاپ، استخوان پاشنه، استخوان ناویکولار، استخوان مکعبی و سه استخوان میخی شکل.
استخوان قاپ نامنظم و کوتاه است که در زیر درشت نی قرار دارد. سطح فوقانی این استخوان در قسمت مفصل، قرقره نام داره که با سطح مفصلی مشابه از استخوان نازک نی و درشت نی مفصل مچ پا را تشکیل می‌دهد.
استخوان پاشنه بزرگترین استخوان مچ پا است و در زیر قاپ و عقب سایر استخوان های مچ پا قرار دارد.
استخوان پاشنه در جلو با استخوان مکعبی مفصل می‌شود. زائده ای در سطح داخلی استخوان وجود داره که از استخوان قاپ حمایت می‌کند.
این استخوان در تحمل وزن نقش اساسی دارد.
استخوان های کف پا از دسته استخوان های دراز هستند که با استخوان های مچ و اولین بند انگشتان ما مفصل می‌شوند.
در بیین این استخوان ها هالوکس والگوس که در اثر رشد استخونی غیر طبیعی در سمت داخلی اولین استخوان کف پا اتفاق می‌افتد شایع است که بیشتر در خانم ها به دلیل استفاده از کفش های نوک تیز و پاشنه دار رخ می‌دهد.
این وضعیت باعث درد، تورم شست و سختی در راه رفتن می‌شود و روش های جراحی مختلفی جهت اصلاح این وضعیت وجود دارد.
بندانگشتان پا چهارده تا هستند، به استثنای انگشت شست همگی سه بند دارند. استخوان های کف پا از دسته استخوان های دراز هستند که با استخوان های مچ و اولین بند انگشتان ما مفصل می‌شوند.
آناتومی پا آناتومی مچ پا
درصورت شکستگی انگشتان روش درمان:
ثابت سازی آنها از طریق بستن انگشتان با بانداژ یا آتل های انگشت ست.
قوزک داخلی (برای استخوان درشت نی) و قوزک خارجی (برای استخوان نازک نی) در تشکیل مفصل مچ پا نقش دارن.
در شکستگی های قوزک خارجی نیاز به درمان خاصی نداره فقط گچ گیری به مدت سه هفته می تونه درد بیمار و کم کنه.
در شکستگی های قوزک داخلی درمان بصورت جااندازی بسته و گچ گیری ست که در صورتی که ترمیم شکستگی با جااندازی امکان پذیر نباشه یک پیچ درون قوزک میانی قرارداده میشه.
تاندون (نوارانعطاف پذیر و محکم که ماهیچه رو به استخوان وصل می کنه) آشیل که در مچ پا قرار داره، ضخیم ترین و قویترین تاندون این ناحیه هست.
پارگی (کامل یا ناکامل) این تاندون شایع است و بیشتر در اثر تروماها یا ورزش های سنگین، دویدن های ناگهانی و بدون آمادگی رخ میده.
درمان پارگی تاندون آشیل از طریق جراحی ست که باید در سریعترین زمان ممکن انجام بگیره.
استخوان ناویکولار (ناوسان)
استخوان ناویکولار یکی از هفت استخوان مچ پا است که در قسمت مرکزی و قدامی آن قرار گرفته است. این استخوان کوچک، شبیه به قایق، نقشی کلیدی در حرکت و ثبات مچ پا ایفا می‌کند.
ناویکولار با استخوان‌های قاپ در جلو و استخوان‌های میخی در عقب مفصل می‌شود و همچنین با استخوان‌های کوبوئید و تالوس در تماس است. سطوح مفصلی متعدد ناویکولار امکان حرکات پیچیده مچ پا مانند خم شدن، دراز شدن، چرخش به داخل و خارج را فراهم می‌کند.
تاندون‌های عضلانی مهمی از جمله تاندون خم کننده عمیق انگشتان پا از روی ناویکولار عبور می‌کنند. این تاندون‌ها به خم شدن انگشتان پا کمک می‌کنند.
آسیب به استخوان ناویکولار، که به آن بیماری ناویکولار نیز گفته می‌شود، می‌تواند ناتوانی قابل توجهی ایجاد کند.
علل شایع بیماری ناویکولار شامل آسیب‌های مکرر، فشار بیش از حد، و اختلالات خلقی است. علائم بیماری ناویکولار شامل درد، لنگش، تورم و سفتی مچ پا است.
درمان بیماری ناویکولار بسته به شدت آسیب متفاوت است و ممکن است شامل استراحت، دارو، فیزیوتراپی و در موارد شدید، جراحی باشد.
